Παρασκευή

Η ΠΑΤΕΝΤΑ ΡΑΔΙΟ ΜΑΛΑΚΙΣΤΗΡΙ ΚΑΙ ΣΥ........


01 Ιανουαρίου 2008, 21:16
Η ΠΑΤΕΝΤΑ ΡΑΔΙΟ Μ.......ΚΗΣΤΗΡΙ ΚΑΙ ΣΥ


ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΓΙΑ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΚΙΝΗΤΑ

ΚΑΙ ΠΟΥ ΟΙ ΑΝΤΖΕΝΤΕΣ ΗΤΑΝ ΠΟΛΙΤΙΜΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ

ΤΑ ΔΕ ΤΑΛΗΡΑ ΔΥΣΕΥΡΕΤΑ

το εφτιαξα το τρανζιστορακι ,πιανει σταθμους στα fm του εβαλα και ενα καλωδιο αρκετα μακρυ για κεραια ακομη το ενωσα με τον ενισχυτη της κιθαρας όπως και το μαγνητοφωνο τα καταφερα.

Γιατι δεν χαιρομαι

Γιατι δεν σηκωνωμαι να βγαλω την κραυγη της νικης οπως παντα;;;

Γιατι η αγαπημενη μου μπυρα πεφτει με δυναμη στο στομαχι χωρις να την ευχαριστιεσαι;;

γιατι καθεσε και κυτας το μαλακηστηρι τραντζιστορακι μαγνητοφωνο με κεφαλι αδειανο σαν κολοκυθα;;

Γιατι ηληθιε;;

Γιατι δεν της ειπες οτι χαρηκες που ηρθε;;δεν της ειπες οτι την πεθημησες;;παρολα οσο εχουν γινει;;

Γιατι δεν βγηκες καν στην ταρατσα να δεις το βαδισμα της για τελευταια φορα;;

Αντρα!!!!!!!!!!!!

Θα ελεγα πως ξεπερνας τον μπογκαρτ σε σκληροτητα , παραβγαινεις την καβαδια σε ψυχροτητα

Η πατεντα ραδιο μαλακηστηρι παιζει

Απο ερωτα πεθαινουν τα κλαρια.....

ο ενας μου εαυτος επαναλαμβανει

"σαμπως κλαρι ειμαι"

Με αστραπιαια ταχυτητα αρχιζω να ντυνμαι γυριζω στο κομοδινο να δω την ωρα.

"Μαλακα.

Αν δεν σ αρεσουν τα ρολογια μην τα κυτας γιατι αλιως θα τα ψαχνεις στο ψυγειο να δεις την ωρα."

Ο αντιλογος μεσα μου αρχισε να μου την σπαει ασχημα.

"Φασιστα!!!!"

Θα σου ελεγα τωρα αλλα εχε χαρι

Ξεκιναω με ορμη ξεχνωντας τα κλειδια μεσα

Σκασε εχω εφεδρικο στην τρυπα τριτη κεραια δεξια

κατεβαινω τις λιγες σκαλες μεχρι το ασανσερ παταω το κουμπι ανεβαινει

Μενω στην ταρατσα κατεβαινεις δεκατεσσερα σκαλια και φτανεις στην εκτο και στο ασανσερ

με λιγα λογια ακουμπαω θεο.Ειναι η θεα που ειναι φοβερη απο δω πανω ειναι και το φτηνο νοικι αλλιως ειναι πολυ μικρο για μενα.

"Εφτασε βλακα"

παταω ισογειο

Απο τον θαλαμο θα παρω στον σταθμο να την φωναξουν ενια και δεκα φευγει το τραινο προλαβαινω

Σαν να ακουω την τρομαγμενη φωνη της

_Ναι;

_Ξεχασα να σου πω κατι

_Τι:;;

_Σ αγαπαω!!Οοχι πολύ παει

_Σε πεθημησα ,μην φυγεις

Ισογειο.Γρηγορα στον θαλαμο,ψαχνομαι,τιποτα ουτε ένα κερμα.Ξανα επανω;;

«από την Εβγα ηληθιε μολις που προλαβαινεις»

_Ελευθερια δωσε μου δυο ταληρα να κανω ένα τηλεφωνο.

_Παλι θα λυωσει ο θαλαμος;;

_Ελα πολλα λες,δυο ταληρα..Ταριχνει στον μπαγκο ,τα αρπαζω πριν καλα πεσουν γυριζω κιολας τρεχοντας

Να τα γραψω;;
''χεσου Ελευθερια .στο ειπα χιλιες φορες εκμεταλευεται το ότι δεν πας σουπερ μαρκετ και σε κλεβει ασυστολα''

Μουρμουραω ηδη Μην είναι πιασμενος μην είναι πιασμενος

Μπαινω μεσα σηκωνω το ακουστικο.τιποτα

''στο περιπτερο''

_Μηπως εχετε τηλεφωνο;;

_ταληρο εχεις;;

''χεσμενο σε εχω παω στο απεναντι θαλαμο ελπιζωντας να δουλεευει όχι θα σε πληρωνω να ακους τι λεω''

Σπρωχνω μια χοντη που παει ναμπει και κλεινωτην πορτα βγαζω την μαγικη ανζεντα πληροφοριες

Η χοντρη απεξω χτυπαει την πορτα,καθως σχηματιζετε το εβδομο ψηφιο δειχνω της χοντρης μια χειρονομια που ξεχασε τι σημαινει πια.

Αξιολυπητα θλιμενο υφος

_Ναι σας παρακαλω….. είναι επειγον …(το πεταω )..μπορειτε να αναγγειλεται στα μεγαφωνα την δεσπηνιδα .. κατερινα δουκα;;

_Εδώ Είναι Καρολου κυριε(στριγγλα) παρτε το 8237831..γραπ.

ξαναπαιρνω και παλι το υφος λιγο τραυλισμα στην φωνη

_σας είναι ευκολο …παρακαλω να αναγγειλεται στα μεγαφωνα την …είναι επειγον την δεσπινηδα ..κατερινα δουκα;;

_Περιμενετε.

Ακουω το μεγαφωνο να αναγγελει

Τιποτα

''γιατι αργει;;..''

Οχλαγωγεια μαλλον ερχετε

Οχι

''Μπορει να ειναι στην τουαλετα και να σερνει με βιασυνη το τζιν προσπαθωντας να προλαβει'' εσκασε στο χειλακι μου ενα χαμογελο

Ησυχια

_Κυριε δεν υπαρχει μαλλον εδω.

_Ειμαι σιγουρος οτι θα ταξιδευε με την ταχεια των εννεα και δεκα.

_Η ωρα ειναι…..δισταγμος;;Ηωρα ειναι δεκα παρα τρια λεπτα .Εφυγε, κουραγιο.

Πυροβολισμος το κλικ του τηλεφωνου στο μυαλο μου.

Γυριζω στο σπιτι,κατι μου φωναζουν απ την Εβγα κατι για κατεβασμενα αυτια

Δεν ακουω

Με το εφεδρικο κλειδι ανοιγω και μπαινω στο σπιτι

Ο αντιλογος το βουλωσε και αυτος

Στο μπανιο ανοιγω το κρυο,κυματα με κτυπουν

Η πατεντα μαλακιστηρι τραντζηστορακι ραδιο μαγνητοφωνο επαιζε

How wish how wish you were here

w………………….

Τετάρτη

ΤΙ ΖΩΟ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ!!


I

Σχεδόν έσερνε το αριστερό του πόδι,αλλά συνέχιζε να τρέχει

Πίσω, άκουγε να σπάνε τα κλαδιά καθώς πλησιάζαν οι διώκτες του.Τους άκουγε που μιλούσαν .ήταν αποφασισμένοι να μην αφήσουν κανένα τους ζωντανό.Κύταξε το τραύμα του .

¨Ασχημο φαίνονταν το κόκκαλο να προεξέχει απ την σχισμένη σαρκα.Αργότερα θα το κύταζε καλύτερα αυτό που προέχει ήταν να απομακρυνθεί από αυτούς και να κρυφτεί σε κάποια τρύπα στο δάσος όσο πιο βαθειά γιννόταν μέχρι να νυχτώσει.Ίσως να γλύτωνε,θα γλυτωνε;;Αυτός;; και τα παιδιά;;

Τα φαντάστηκε να παιζουν αμέριμνα στο παχύ χορτάρι και μετά σαν σπασμένες κούκλες να κοίτωνται στο χωμα,νεκρά.

Γύρισε το κεφάλι να καταλάβει που περίπου βρισκόταν.Είχε κάνει έναν μεγάλο κύκλο και τώρα κατευθήνονταν πάνω τους.Έπρεπε να τα πάρει από το λιβάδι και τα σπρώξει στην σπηλιά με τις τρεις τρύπες.Άρχισε πάλι να τρέχει

Γυρισε προς τα πίσω ,δεν άκουγε τίποτα τώρα .Χωρίστηκαν ,σκεύτηκε.

Προσεκτικά και σέρνωντας το πληγωμένο του ποδι όσο λιγότερο γίνονταν

Προχώρησε στο μέρος που είχε αφήσει τα παιδιά του.

Κύταξε γύρω.Κανείς.

Δεν τα βρήκαν.Φώναξε σιγά και αυτά πετάχτηκαν από έναν θάμνο και τρέξαν κοντά του,γυρισαν και πηδούσαν γύρω του ,ψάχναν την μάνα τους .

Αλλά αυτή είχε μείνει στο ρυάκι πεσμένη στην όχθη του ακίνητη μεσα στα αγριολούλουδα που τόσο της άρεσαν .

Τα έσπρωξε στην σπηλιά βαθειά μεσα της και γύρισε στην είσοδο να δεί τι γινόταν .

ΙΙ

Σκοτείνιαζε ο ουρανός και μαζί του σκοτείνιαζε και η μέρα.Βούρκωνε ετοιμάζοντας βροχή.Το όπλο στα χέρια μου είχε αρχίσει να βαραίνει όπως και τα πόδια μου που σχεδόν δεν μ ακολουθούσαν πιά.

Έφτανα στην κορυφή,παραμέρισα κάτι κλαδιά που είχαν πέσει στο μονοπάτι,όταν τον είδα.

Έγλυφε το ποδι του στην είσοδο μιάς τρύπας στον βράχο και δεν με κατάλαβε από πριν. Δεν απείχε πανω από τέσσερα μέτρα από μένα.

Με είδε.

Στύλωσε όσο μπορούσε τα πόδια του και μου έδειξε τα δόντια γρυλίζοντας.

Πρώτη φορά έβλεπα Λύκο από κοντά.Ακόμη και τώρα ,χτυπημένος δεν έχανε την αρχοντιά του.

Μια δυό σταγόνες με χτύπησαν στην αρχή και μετά άνοιξαν οι ουρανοί.

Δεν κινήθηκε με κύταζε μέσα από το πέπλο της βροχής.

Άστραψεκαι σαν είδα ένα ίχνος ανυσηχίας στα μάτια του.Κάτι κουνήθηκε δίπλα του.

Χωρίς να με αφήσει από τα μάτια του έβγαλε ένα διαφορετικό δυνατό γρύλισμα.Κάτω από τα πόδια του πρόβαλε ένα κεφαλάκι.Χαμήλωσε το κεφάλι του και ξαναγρύλισε.Το λυκάκι γύρισε πάλι στο βάθος της τρύπας.

Κατάλαβα την ανυσηχία του,δυο μήνες τώρα που γέννησε η γυναίκα μου και πεταγόμουν με το παραμικρό κάθε βράδι.

Σκέφτηκα την γυναίκα μου νεκρή σε ένα ρυάκι και εμένα να προσπαθώ να υπερασπίσω τα δύδιμα.Κοπήκανε τα πόδια μου.

Δυό κεφαλάκια πρόβαλαν αυτήν την φορά,στην είσοδο της σπηλιάς.

Ο Λύκος γρυλισε προς τα εμένα αυτή την φορά και μου έξειξε πάλι τα δόντια.

Έκανα σιγά σιγά δυο βήματα πίσω και άφησα το όπλο να πέσει στο βάθος της χαράδρας διπλα μου.

Γύρισα να φύγω.

Τι ζώο και ο άνθρωπος!!Αφήνει σπίτι γυναίκα παιδιά.

Για να πάει να σκοτώσει γυναίκες παιδιά , να χαλάσει άλλων ζώων τα σπίτια.

Έτσι για το κέφι του

Δευτέρα

Ποιοι ειναι αυτοι;;;;;




Ποιοι είναι αυτοι;;
Που τις αγκαλιες μας τις κανουν δαγκανες;;
Να δαγκωνουμε ο ενας τον αλλον;;
Αιμα
Σφιξιμο
μπλαβισμα
σπερμα
ποιοι είναι αυτοι
που το μενος το ανθρωπων κανουν θανατο;;
ποιοι είναι αυτοι που νομιζουν ότι κυβερναν τις ζωες μας
που την μοναξια μας την κανουν ποταμι που κυλαει αιμα
ποιοι είναι αυτοι που ροταρουν το μυαλο μας στο τιποτα;;
κιαυτο αμεριμνο σαν το κοιμωμενο μπουμπουκι
γονατιτιζει και αρχιζει το πιπιλιζμα
είναι αυτοι που όταν λογιαζει να βγει η ανοιξη λεν θα βρεξω
είναι αυτοι που μας κουνανε το μαντηλι στην θυμησι
Δεν μας χτυπανε πια χαιδευτικα στη πλατη
Μας χαιδευουν τα επιδεξια κωλαρακια δινωντας μας μεταξωτα βρακακια
Να σκεπασουμε μ αυτά το μυαλο και αφησουμε τον κωλο μας απ εξω
Εχουν σκοπο για αυτόν αυτοι
Ποιοι είναι αυτοι που γυρναν με τους φακους στους δρομους ;;
Ποιοι είναι αυτοι που τρεχουν στις διαδηλωσεις;;
Ποιοιειναι αυτοι που αμολαν τα σκυλια του φοβου;;
Ποιοι είναι αυτοι που σας μας κανουν να γλυφουν ,γλυφουμε ο ενας τον αλλον ;;
Ποιοι είναι αυτοι που ……………
Ποιοι είναι αυτοι……
Ποιοι είναι …..
Ποιοι…
Εγω

Παρασκευή

Δικαιωμα στο ονειρο!


Το κρύο περόνιαζε τα κοκκαλά μου

Τράβηξα μια γουλιά από το πλακέ μπουκάλι κονιάκ .Παγωμένο,έγδαρε τον λαρύγγι μου κατέβηκε χλιαρο στον οισοφάγο μου και έπεσε καφτό στο στομάχι.

Μαγική στιγμή.

Σαν φράγμα που τα ανοίγεις και ποτίζετε και το μικρότερο χωραφάκι έτσι και το κονιάκ έφτασε και στο τελευταίο κύταρο και το ζέστανε.

Κάποιος βιαστικά περνώντας για το απέντι εστιατόριο πεταξε ένα τσιγάρο μπροστα μου.

Σπινθήρισε.

Έκανα πως ψαχνομαι και διακριτικά το σήκωσα, Marlboro δυό τζούρες λείπανε.

Απέναντι η ταινία τελείωσε και ο κόσμος έβγαινε σιγά σιγα ,παρέες παρέες.

Μια κοπέλα ήρθε προς το μέρος μου και έκατσε δίπλα μου σχεδόν στο πέτρινο πεζούλι.Αναψε τσιγάρο,σκευτόταν;την προβλημάτισε η ταινία;;

_Σας προβλημάτισε η ταινία ;;

Με κύταξε.

_έχω μέρες να μιλήσω σε καποιον και αν θέλετε να μιλήσουμε και για την ταινία.

_Τι να πούμε;;

Με μάγεψε δεν ήταν όμορφη,αλλά η φωνή της σαν αυτές που ακούς στο ράδιο το βράδυ,απαλή και ταυτόχρονα δυνατή και καθαρή κάτι σαν βελούδο ,σαν το κόκκινο βελούδο που έστρωνε η μάνα μου τις κυριακές.

_Μπορείς να μου πείς την ιστορία της ταινίας ή ότι άλλο θέλεις.

_Αηδίες ,μου είπε.Επρεπε να πάω σε μια κωμωδία να ξεσκάσω.Αυτές τις κουλτουριάρικες δεν τις μπορώ.Κάπου θα με παρει ο ύπνος κάπου θα αρχίσω να πετάω και να ταξιδεύω με το μυαλό μου,γενικά τις βαριέμαι.Εσύ;;

Με κύταζε και χαμογελούσε

_Εγώ ;; τι εγώ ειχα στραβωθεί.

_Να μιλήσουμε δεν είπες η κάνω λάθος;;

_Ναι,όχι εγώ δεν βλέπω σινεμά ,αλλά όντως μερικές ταινίες είναι κουραστικές και δύσκολο να τις καταλάβεις,συμφωνώ μαζί σου.Μπέρδευα την γλώσσα μου.Τόσο καιρό έψαχνα έναν άνθρωπο να μιλήσω και τώρα δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξι.

_Εγώ βλέπω όνειρα,ψυθήρισα.

_Αααα,είναι καλύτερα αυτά άσε που μπορείς να φτιάξεις και όπως θέλεις.Δεν σου κανει το διαμέρισμα φτιάχνεις μονοκατοικία,έχεις στεναχώρια φτιάχνεις μια μεγάλη χαρούμενη παρέα, ναι τα όνειρα είναι καλύτερα μακάρι να τα ζούσαμε ξύπνιοι.

Είχα τόσο αποσβολωθεί με αυτά που μου έλεγε που άργησα να τους δώ.

Ξυρισμένο κεφάλι ,στρατιωτικά ρούχα,αρβήλες και πολλά παράσημα ραμένα εδώ και εκει.

_Μεγάλε με ποιόν μιλάς;;;

_Φεύγω, ψέλισα.

_Δεν πιστεύω να βρήκες καμιά γκόμενα;;Κατέβασα το κεφαλι και κίνησα να φύγω βιαστικά.

_Το βρήκα εεε;;;; είναι γκόμενα μεκρατησε ο ενας από το σακκάκι.

-Είναι καλή;;λες να μου κάτσει και μένα;;

-Βάλτον να την πηδήξει εδώ να δούμε πως γίνετε το Αεράτο.Πλακα θα έχει .Ειπε ενας άλλος και έκανε την κίνηση.

Έσπρωξα τον ένα και όρμησα να φύγω.Σκόνταψα σε ένα πόδι επεσα.Τ μάτια μου πήραν να βουρκώνουν.Σαν να ξύπνησα.

_Γιατι;; φώναξα.

_Πάμε ,Πάμε να φύγουμε θα αρχισει πάλι τις κλάψες και θα τον πλακώσω.

_Ναι είπε ένας άλλος.Δικαίωμα στο όνειρο …….Οι άνθρωποι…..

_Πάμε.

Πέμπτη

O ΠΟΙΜΕΝΑΣ


Ο Ποιμένας του ουρανού με μικρά αστραφτερά τσιγκλίσματα
ωθεί τα γκρίζα πρόβατα στο σκοτάδι της καθόδου
Βαριά βήματα
Κερασφόρα έντομα ζαλίζουν τις ραδιοφωνικές μεταδόσεις αγαπημένων δίσκων
Τρωάδες κυλιούνται με κέφι στις χορταριασμένες όχθες ερωτοτροπώντας
με τους στιβαρούς αχαιούς
Λιντσάρισμα, στον αέρα το ξύλινο άλογο
Άσπρα παράθυρα τα μάτια σου, τέρας του ουρανού γερμένο πάνω απ τον τάφο του Αγαμέμνονα
παιδικές σάρκες στο στόμα σου
Υπηρετώντας ακατέργαστους χρόνους
ΧΤΙΣΕ
αστραφτερά χαλάσματα δίπλα στο ποτάμι με τα ιερά τέρατα
ΜΕ ΘΕΣ ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ;;
Λιώνει το μαχαίρι που κρατάς καθώς φωτίζονται ιωνικοί μανδύες ματωμένοι
απ τα σκύβαλα της ηδονής του θανάτου
ΜΕ ΘΕΣ ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ;;
Σβήνει η εικόνα απ το στόχαστρο
ΠΗΔΑ!!!!!!!!!!!!

Τετάρτη

ΡΩΞΑΝΗ


Κοίταζα μέσα απ’ το θολό παράθυρο. Δεν έβλεπα και πολλά, αλλά μέσα από τις φωνές και τα παλαμάκια ακουγόταν κάτι σαν τσιφτετέλι. Πλησίασα το τζάμι της πόρτας, έβλεπα μέσα από την λίγδα.

Μια Αφροδίτη χόρευε ανεβασμένη σε μια καρέκλα.

Κάποιος έσπρωξε την πόρτα και μπήκε πίσω του και γω. Καπνός, ιδρώτας ποδαρίλα και κάπου ανάμεσα ένα ίχνος από φρεσκοτηγανισμένο κεφτεδάκι

Η θεά χόρευε ακόμη, μόνο που, κάποιου άλλου λαού θεά ήταν. Πλησίασα διστακτικά

Έβλεπα τώρα καθαρά το γεμάτο τρίχες πάνω χείλος της. Σηκωμένο ελαφρά προς τα πάνω, προσπαθούσε να γίνει θελκτικό, ο ιδρώτας φαινόταν να γυαλίζει στις φαβορίτες της.

Κούναγε με δύναμη τα χέρια της κι έτσι μπορούσε το τεράστιο σώμα της ν’ ακολουθήσει το ρυθμό της μουσικής.

Προσπέρασα και κατευθύνθηκα προς την κουζίνα. Μια κοπέλα μου έτεινε ένα ποτήρι κρασί και αμέσως το άλλαξε με ένα κομμάτι κρέας

«Ευχαριστώ» ψέλλισα. Είχα μέχρι και δυο μέρες να βάλω κάτι στο στόμα μου. Δύσκολες εποχές

«Με λένε Ρωξάνη μου είπε, εσένα;» και μου άπλωσε ευγενικά το χέρι της.

Τραβήχτηκα, θυμήθηκα την βρώμα μου, αν είχα να φάω δυο μέρες τότε είχα να πλυθώ ένα χρόνο. Κι όμως ήθελα να της δώσω το χέρι μου, να πιάσω το δικό της και να κοιτάω για ώρες τα μεγάλα της μάτια που δέσποζαν στο όμορφο πρόσωπο. Για την ακρίβεια, ήθελα να γείρω στην αγκαλιά της και να ζεσταθώ από την ζέστη της

«Φοβάσαι;» με ρώτησε απαλά

Τι να πω τώρα; Ότι έτσι που έγινε η ζωή, δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς τι είναι φόβος, ότι τον ζεις, τον ανασαίνεις κάθε μέρα

Καλύτερα να φεύγω σκέφτηκα, γιατί θα θυμηθώ και τη δική μου Ρωξάνη και τότε…

Εκεί να δεις αγκαλιές εκεί να δεις ζεστασιά

«Μου φαίνεται πρέπει να φας κάτι» και μου δίνει ένα πιάτο με μια ολόκληρη μπριζόλα

Κοίταζα μια το πιάτο και μια το κρέας, κάποια πουστιά θα υπάρχει εδώ, δε μπορεί. Λες μετά να μου φέρουν και το λογαριασμό; Κάνω να πάρω το κρέας και…

Παφφφφ… Κλωτσιά δυνατή…

Ωχχχχ

«Μωρή μαλακισμένη δεν σου είπα να μη χαϊδεύεις τα βρωμόσκυλα θα κολλήσουμε τίποτα»

Πονούσε το πόδι μου. Τουλάχιστον δεν άφησα την μπριζόλα. Την μασούλισα σιγά σιγα μέχρι και το κόκαλο. Το στομάχι μου γουργούριζε ακόμη αλλά ήμουν καλύτερα. Τώρα βουρ για την μάντρα με το παλιάμαξο. Μου θυμίζει τη Ρωξάνη αλλά τι να κάνεις είναι το πιο ζεστό μέρος της πόλης

Τι τα ‘θελες τα σπίτια μωρή Ρωξάνη;

Για το φαΐ μόνο;;

Για το φαι;;

Τρίτη

ΑΥΤΟΦΩΤΑ!!


Mε τα παιδια γυριζω στους δρομους

Μ αδειους τους ωμους

Και στο κεφαλι μου μια ευχη

Καθησα`απεναντι από αυτόν που επαιζε με την κιθαρα.Αξυριστος,απλυτος με έναν μαυρο μπερε στα μακρυα λιγδιαμενα μαλλια του .Γυρισε και με κυταξε αναμεσα απ τις αναλαμπες της φωτιας μπροστα του.Χαμηλωσα το κεφαλι μολις αντυκρισα τα δυο καρβουνα που ειχε για ματια.

Καποιος διπλα μου εδωσε ένα μπουκαλι κρασι.

_Όχι ευχαριστω ηπια πολύ σημερα.

Για την ακριβεια δεν ειχα βαλει γουλια στο στομα μου,αλλα από ένα μπουκαλι ολοι μαζι;;;;

Κυταξα τα παπουτσια μου.Η μυτη ηταν λερωμενη,εσκυψα να το σκουπισω .Όχι ηταν σχισιμο,το εσχισα όταν κλωτσησα τον πριντερ.

Και τωρα τι κανουμε;;; σκευτηκα

Να μαθω γραμματα και αλλα σπουδαματα

Να γινω αυτό που δεν εγινες εσυ συνεχιζε ο κιθαριστας

Καλα τα γραμματα αλλα μετα τι γινεται;;

Υποκλιση

_Μαλιστα κυριε διευθυντα.

_Ασφαλως κυριε προισταμενε

Μεσα στο λουκι τους ετσι και μπεις

Θα γινεις φυτο

Και αν φερεις αντιρηση εξω, πανω στην γραμμη να μην ξερεις τι σου γινεται.

Στην πλατεια μαζι με τους……….

Μαζι με ποιους;;;;;;

Πραγματι θαραλεο αυτό που εκανα.Πιο δυσκολο απ το όχι στον προισταμενο, πιο δυσκολο απ την κλωτσια στον εκτυπωτη.

Τους φοβομουν αυτους τους ανθρωπους.

Τους φανταζομουν εκει εξω να περπατουν πανω στην γραμη εχοντας το χαος από την κάθε πλευρα .Με επιανε ναυτια.

Γυρισα και κυταξα ένα γυρω.

Διπλα μου ένα παιδι,όχι πανω από δεκαεπτα με πετσινα ρουχα,πιο διπλα ενας φανταρος καθοταν πανω στην τσαντα του προσπαθουσε να στηριχτει στο αγαλμα πισω του μηπως τον παρει καμια ωρα μεχρι να τελειωσει η διανυκτερευση η μεχρι να φυγει το λεωφορειο.Δυο κοπελες πιο περα αγγαλιασμενες κυτουσαν τις φλογες.

Απεναντι μου ο κιθαριστας ,πισω του δυο παιδια προσπαθουσαν να σπασουν μια καρεκλα να τροφοδοτησουν την φωτιαΤο μπουκαλι ξαναηρθε στα χερια μου.

Αυτή την φορα τραβηξα μια μεγαλη γουλια.Θαρρος και αυτό ε;;

΄΄Να δουμε με τι μουτρα θα θα πας σπιτι΄΄

Τους φανταζομαι από πανω μου σαν ορνια

΄΄Τετοια δουλεια;;΄΄

''Με τοσες προοπτικες;;;΄΄

''Με τοσες υποχρεωσεις πισω σου;;;;;;;''

''γιατι;;;;; για έναν Εγωισμο;;;;;;;;''

Τραβηξα μια γερη γουλια ακομη απ το μπουκαλι που κραταγα να παρω θαρρος

_Σηκωθειτε!!!!!!!!!!!!!!!!!

Γυρισα να δω ,τα ματια θαμπωμενα απ τις αναλαμπες της φωτιας εβλεπαν ένα απεραντο σκοταδι εξω απ τον κυκλο

_ΣΗΚΩΘΕΙΤΕ!!! Πιο δυνατη ακουστηκε ξανα η φωνη

και αμεσως μετα ένα

ΦΦΦΣΣΣΣΣΣΦΦΦΣΣΣΤ

Νερο εσβυσε με δυναμη την φωτια πετωντας σταχτες και καρβουνα στα δυο κοριτσια που καθονταν καπου στα δεξια μου

Μετα

Φωνες , σκουντηματα βρησιες.

_Μα τι καναμε;; τολμησα να πω.Κατι με χτυπησε με δυναμη στα πλευρα ,εχασα την αναπνοη μου νομισα πεθαινω,επεσα στα γονατα,καποιος με επιασε από τους ωμους και με σηκωσε

_Ελα μπορεις να περπατησεις;;ο κιθαριστας

_Στην κλουβα ολοι γρηγορα φωναζανε οι αστυνομικοι και μας σπρωχναν σε μια κλουβα που ειχε κλεισει τον δρομο

_Κάθε φορα ετσι γινετε ;;ρωτησα

_συνηθεια είναι.Εσυ εισαι καλα ;; περπατας ενταξει;;

_Καλα ειμαι

Φτασαμε σχεδον στην κλουβα,ο αστυνομικος στην πορτα κραταγε την μια κοπελα και ακουγε τον φανταρο μεσα στην κλουβα να μιξοκλαιει για την φυλακη που θα ετρωγε.του εδειχνε το χαρτι της διανυκτερευσης και παρακαλαγε να τον αφησουν.

Ο μπατσος στην πορτα ειχε εκνευριστει και μπηκε στην κλουβα να χτυπησει το φανταρο και αυτος που φυλαγε εμας και ηταν διπλα μου επιασε την κοπελα

_Φαε ένα γουρουνι μου φωναξε ο κιθαριστας και με εσπρωξε δυνατα καθως το εβαζε στα ποδια.Πεσαμε κατω και οι τρεις η κοπελα ο μπατσος που την κραταγε και εγω

Ετρεξε καποιος να πιασει τον κιθαριστα ,η κοπελα προσπαθησε να φυγει και την κρατησε ο μπατσος απ το μαλλι.

Ελευθερωθηκα

Αρχισα να τρεχω χωρις να ξερω που παω ,μπηκα σε ένα στενο και συνεχισα το τρεξιμο ,από ένα άλλο στενο ακουστηκαν πατημασιες που βγαιναν στον δρομο μου

Το στηθος μου αρχισε να καιει αλλα συνεχισα να τρεχω να φυγω απ τα βηματα που τωρα με ακολουθουσαν

Μια φωνη πισω μου

_Σταματα τα εφτυσα

Γυρισα.

Ο κιθαριστας

_Εσυ; Πως;

Περπαταγαμε σιγα τωρα και βγηκαμε στον κεντρικο δρομο με το ζορι αναπνεαμε και οι δυο

_Φιλε,σταματησε να παρει μια ανασα .Την ζωη ευκολα την παλευεις αρκει να την πιασεις απ τα αρχηδια..

Σταματησε για λιγο στο πεζοδρομιο εγυρε το σωμα μεχρι να ακουμπησει τις μυτες των ποδιων.Και μετα τρεχωντας παλι μπηκε σ ένα τρολευ που σταματησε στην στασηδιπλα.

Καθομουν και κυταζα το τρολευ που εφευγε,χαραζε, καταλαβα πως νυσταζα

'' Παω για υπνο ''ειπα στον εαυτομου

''Το πρωι;;''

Αλωστε υπαρχουν και αλλα αυτοφωτα πλασματα στην γη εκτος απ τον ηλιο…….._

Δευτέρα

Κενα διαστηματα!!!!!!


να φυγουν τα διαστηματα που μενουν μετεωρα αναμεσα

Στα ματια και στην σκεψη

Εικονες που ερχονται και χανονται σαν τις ερωτησεις που κανεις στο πεθαμενο

Αναπαντητες

Κραυγες που σχιζουν τα συνεφα

κενα διαστηματα που μενουν μετεωρα αναμεσα

Στα ματια και στην σκεψη

Εικονες που ερχονται και χανονται σαν τις ερωτησεις που κανεις στο πεθαμενο

Αναπαντητες

Τοσο πολυ σχοινι για να κρεμασω τις ελπιδες μου

Βοηθα

Εγρηγορση

Πως θα μπορουσε να ηταν

Φωνες ερχονται από μακρυα

Αγρια διαδηλωση κουνιεται ο αερας διπλα μου

Τυφλα ματια πεταμενα στο πατωμα

Τρεχει η πηγη προσπαθει να γινει ποταμι

Σκυβω να πιω

Ενας χειμαρος μεσα μου με παρασερνει στο παιχνιδισμα

Βουταω τα χερια στο νερο

Πιο βαθεια στην καφε κοκκινη λασπη

Κει πανω στο λοφο μαχαιρι που μολις ξεκοιλιασε το συνεφο

Μαλια βυθισμενα στο κροταφο μπαρουτι σ΄αναμιξη με πυρετο

Στον σβερκο εχει καβαλησει η φρικη

Πολιτες της οσφρησης ξεκινιστε με την οθονη στα ματια

Και τα βαμβακια στα αυτια

Μην ακουτε τα ουρλιαχτα μου

Κυτατε

Κυτατε και με το μυαλο ακουτε

Όχι στην σκεψη

Όχι στην οραση

Όχι στους ηχους

Γλυστρατε αναλαφρα πανω σε αστραφτερο γυαλι βαμενο κοκκινο

Το αιμα μου

Σάββατο

AN


Γιαλια που σπανε τα ματια μου

καπνος που αιωρηται μες το μυαλο μου

ακουμπαει στα τριχοηδει και

αυτά σαν σημαντρα

κρουουν το κωδωνα του κινδηνου

ακροβατωντας σε μυνιγκικα τοιχωμα τα

αιωρειτε και μετα γινετε σιδερο

πυρωμενο και τρυπαει το μετωπιαιο λοβο

σε δυο χρονους εξακοντιζεται στο τοιχο

μυαλα

αιμα

συνεφο

ουρανος

θυμαμαι

σαν ροκαραμε τα υπερκειμενα

αναπνοες

μαρτυριες κρυμενες σε φατνες

φυλακισμενος

σε φλεγμονες από μικροβια του αυριο

εξακοντιζω το είναι σημερα

καλως ορισες

καλως ορισες

ακουμπα τα ακροδακτυλα

νιωσε την αισθηση

ακουμπησε τον δεικτη της δεξιας

στο παραμεσο της αριστερης

βλεπεις;;

σε καλοσωριζει

ποσο ξενοι μπορει να ειμαστε μεσα στο εαυτο μας;;

θα σου πω τι λεει

θα σου πω τι λεει

καλως ορισες

Παρασκευή

ΙΣΤΟΡΙΕΣ


users onlineΣεργιανάει ο λέοντας, ματωμένος, σε πρόσχαρες ταράτσες
σαν πόνος που φυσάει στου απόγεμα το γέρμα
Ατσάλινα αγκάθινα μπαλάκια, σταγόνες αίμα στο λαιμό του
Θηκαρώνει το είναι και προχωράει
Περίεργη πλάνη η υποταγή στους ξένους
Κίτρινα του ίκτερου μάτια σου επιβάλλονται χωρίς να το θες
Ο άντρας παρακολουθεί το σόου δίπλα στο ικρίωμα
Το χνούδι του παιδιού καίγεται με μπλάβες φλόγες στο πέρασμα της αστραπής
καρβουνιασμένα μέλη στην καρέκλα
πίσω από το πέπλο αγουροξυπνημένες ιστορίες λάγνα προσφέρονται να ακουστούν
κι όταν της αγωνίας η ιδέα ξεψυχήσει
ανθρώπινο κέρατο στο στερνό σπέρμα του
Ατομικές λαβές μου γεμίζουν το κεφάλι σφυρηλατημένες άδειες κορνίζες
σε οδύνες 27΄ ιντσών

Τετάρτη

ΦΑΥΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ!!


Ετυχε να καρτερουν ετοιμες να αφανιστουν
αμφιταλαντευομενος αναμεσα σε σενα και τους ταραγμενους ουρανους
βυθιζομαι
σιωπη
ασφυξια
εξαφανιζοντας το τωρα στον οργασμο της σκεψις
σαν μουσικη που βγαζει η υδροροη καθως σταζει στο βαρελι
θα σταματησει η βροχη;;
καθισμενος καπου ψηλα
παρακολουθω τον παγετωνα να εξαπλωνετε
χαμογελω σαν κτηνος ξερωντας απο πριν τι θα συμβει
ετυχε να κατρερουν ετοιμα να αφανιστουν
ψαχνω στα καλωδια τριγυρνω σε οπτικες ινες
ξεροντας οτι δεν ειμαστε εδω
αναπνοη
εισρεουν σκεψεις καθως αναπνεω στο στηθος σου
σαν κλεφτες στο κατωφλι του μυαλου μου
αρχιζουν να ροκανιζουν τις κλειδαριες
κι οπως καρτερουν αφανιζονται
χυδαιοτητες
ευαισθησιες
θυελες
πυρκαγιες
κατηφοριζοντας στις μαρμαρινες σκαλες
γονατιζουν
διπλωνονται
πεφτουν
ξεψυχουν
κι υστερα η ψυχη με ξυπολυτα ποδια διωχνει τις σκεψεις
μαζευει σε κοκκινο καλαθακι τα συντρημια
η βροχη ξαναρχιζει η υδροροη συνθετει ξανα
σε λιγο θα κατερουν ετοιμες να αφανιστουν

Τρίτη

ΑΠΟΓΝΩΣΗ


Eιναι κατι μερες που τα γιατι εξελισονται σε

Όχι

Είναι κατι μερες που συνορα γενιουνται μεσα μου

Είναι κατι μερες που οι ιαχες γινονται κραυγες

Απογνωση

Συνεφα

Πραγματωση

Εξορια

Τιγρεις που μαχωνται με το μυαλο οι σκεψεις

Ματωνουν στο ιδιο δωματιο

Αιμοραγουν

Οι ουλες φαινονται στο προσωπο

Πορτες που ανοιγοκλεινουν σε έναν σκοπο

Συνορα

Συνορα στο πυρετο

Συνορα στη σκεψι

Κλεινουν οι πορτες με δυναμι

Ιαχες

Ειμαστε .ειμαστε εδώ

Και αν πληγωνουμε ειμαστε εδώ

Και αν πληγωνωμασται Ειμαστε εδώ

Ρυακι που τρεμοπαιζει σε αδικοσκοτομενους κροταφους

Φυγε

Φυγε

Φυγε

Ο Θεος μας Φερνει ο Θεος μας παιρνει

Ο Θεος μας Φερνει ο Θεος μας παιρνει

Ο Θεος μας Φερνει ο Θεος μας παιρνει

Ο Θεος μας Φερνει ο Θεος μας παιρνει

Κι αν φευγω κι ερχομαι χωρις σταματημο

Κι αν αυτός κυταει μονο να σταυρωνεται ;;

Κι αν ζηταει συνχωρεση απ τον ουρανο;;

Σκουπηδια στον οριζοντα του μυαλου μου

Κραυγες που γινονται ψυθιροι στα μυαλα σας

Κι αν σας μιλαω τωρα ;;;

Δεν νομιζω

Δεν νομιζω τις τυψεις να κανω σημαια

Και να φωναξω

Όχι σε μενα τον αιωνα αυτόν!!!!!!!!!!!!!!!!!

Δωστε μου καποιον άλλο

Φευγω και ερχομαι διχως σταματημο

Εκεινες τις μερες που οι ιαχες γινονται κραυγες

Φωναζω

Και γω μαζι

Ο Θεος μας Φερνει ο Θεος μας Παιρνει

Ο Θεος μας Φερνει ο Θεος μας Παιρνει

Ο Θεος μας Φερνει ο Θεος μας Παιρνει

Ο Θεος μας Φερνει ο Θεος μας Παιρνει

Βρωμικα ρυακια στη αρχη της νυχτας υπνωτιζονται

Στο παρατερο σολο

Αρχη τηςς αβυσου παρε τον πυρετο

Τριαννταφυλι ουρανια τοξα γανζωμενα στην σκανδαλη

Σηκωστε ψηλα το σκοταδι, κι αν ανατηλει;;

Εγω θα ειμαι να πω τελειωσε

Ψυχοραγω

Αιμοπτυω στο συνεφο καθως μ αγγιζει

Δεν μπορει να υπαρχει ουρανος γαλαζιος που γελαει

Δεν μπορει να υπαρχει βροχη που δροσιζει

Δεν υπαρχουν ρυακια που τρεχουν

Δεν υπαρχει νερο δροσερο

Δεν υπαρχει παλμος

Δεν υπαρχει ζω…………………….

Η ΙΣΟΡΟΠΙΑ ΣΤΟΝ ΠΑΤΟ!!!!!!!














Εψαξα καλα στο πατο

Εψαξα καλα στον πατο

Μηπως κατι εδώ κατω μπορει να πεταει

Επαναληψη

Ανασυντασονται κινουμενες από μαγικα χερια

Νοτες

Φρυγανα θλιψης μαζεμενα στις γωνιες

Μια φωνη ξεσηκωνεται απ τον πατο

Πνιχτη

Σχεδον ανυπακουη στα σκιρτηματα

Βογκητο που γινεται αγωνια στα πλανεματα της ηχους

Βυθιζομαι

Στοχασμος στην υπαρξη

Μια ιαχη το σολο

Κι η φωνη η φωνη μου εκει

Να συντονιζεται με νετρονια απ τον υπερπεραν

Εκπνοη

Διαχεεται στον πατο σαν ομιχλη

Επαναληψη

Μια επανασταση του συστηματος

Κοσμε ο πατος αρχιζει να σκιαζεται

Διχασμος

Και συ μια κραυγη

Μια κραυγη

Και τελειωσε

Εκπνοη με δυναμι

Προσπαθω να σε κρατησω

Σαν την σαπουνοφουσκα που προσπαθω να την κρατησω σαν υπαρξη

Μην πεσεις κατω

Επαναληψη

Μην πεσεις κατω

Μην πεσεις κατω

Στον πατο

Δευτέρα


Τ΄ Αμονι


Ξενιτεμένος στο μεγάλο βρεγμένο δρόμο αναζητώντας στα σκουπίδια
το αύριο της ψυχής μου
Βασανισμένα μινόρε ακούγονται απ το πουθενά
έρχονται και τρυπώνουν στη συγχορδία του μυαλού μου, κάνοντας
πιο αόριστη την μελωδία του είναι μου
Μονότονα τα ίσα
τα σπάζουν −παιδικά βήματα που παίζουν κουτσό στο πλακόστρωτο−

σαν χτυπήματα της τάβλας

Κι η σκέψη;;
Ρέει στις φλέβες, διατρέχει τα τριχοειδή, αναβαπτίζεται στο στομάχι με ριπές οινοπνεύματος και σκάει σαν άγριο κύμα στους κροτάφους
Η ζωή που έζησα που ζω και που θα ζήσω ξεσηκώνεται
Λέει ,Όχι

Φωνάζει, Μη

Πυρετός

Ιδρώτας

Τρέμουλο

Μονότονα τα ίσα

Σαν τα χτυπήματα του σιδερά στ αμόνι
Και μετά η φωτιά, το πύρωμα και μπαίνει μέσα μου το σίδερο
κόκκινο καυτό και μόλις φτάνει στην καρδιά σφηνώνει, παγώνει

γίνεται ένα μ αυτήν

Και θέλει ξανά φωτιά να πυρώσει για βγει

Λέξεις με νοήματα που δεν τα γνωρίζω έρχονται και με ζεσταίνουν

Κι αν ο στύλος μπορούσε να γράψει όχι απ την μύτη

θα ήθελα

το βέλος που πετάγεται από την ψυχή μου, να μην το πιάσεις
Καρφωμένο βαθιά μέσα σου θα μάθαινες να βλέπεις, χωρίς να είσαι εδώ

τα χρόνια να περνούν

τα αισθήματα να γερνούν

Σύννεφο της γης από καρδιά σπασμένο κοντρόλ μηχανής – ανθρώπου

Ακροβατώ στην ακτίνα του ήλιου, πεθαίνοντας από την υπεροχή της ακτινοβολίας

Και ζωή παίρνω απ το φως

Μια μετέωρη νότα να κρέμεται στο αφρό του νερού όταν κτυπάει στα βράχια Κρέμεται για λίγο στα υγρά χορτάρια   και ύστερα ξανά με το σύ...