Σεργιανάει ο λέοντας, ματωμένος, σε πρόσχαρες ταράτσεςσαν πόνος που φυσάει στου απόγεμα το γέρμα
Ατσάλινα αγκάθινα μπαλάκια, σταγόνες αίμα στο λαιμό του
Θηκαρώνει το είναι και προχωράει
Περίεργη πλάνη η υποταγή στους ξένους
Κίτρινα του ίκτερου μάτια σου επιβάλλονται χωρίς να το θες
Ο άντρας παρακολουθεί το σόου δίπλα στο ικρίωμα
Το χνούδι του παιδιού καίγεται με μπλάβες φλόγες στο πέρασμα της αστραπής
καρβουνιασμένα μέλη στην καρέκλα
πίσω από το πέπλο αγουροξυπνημένες ιστορίες λάγνα προσφέρονται να ακουστούν
κι όταν της αγωνίας η ιδέα ξεψυχήσει
ανθρώπινο κέρατο στο στερνό σπέρμα του
Ατομικές λαβές μου γεμίζουν το κεφάλι σφυρηλατημένες άδειες κορνίζες
σε οδύνες 27΄ ιντσών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου