Σάββατο

little same trumbet johny !!!!!!!!!!


Έτσι με κατεβασμένο το κεφάλι πάνω στα διπλωμένα χέρια , άκουγε το σάξω να ανεβοκατεβαίνει τις οκτάβες. Φανταζόταν πως ήταν αέρας που πέρναγε απ τις κυψελίδες και με δύναμη να φεύγει απ τον φαρυγκα να χτυπάει με πότε στο ένα και πότε στο άλλο φουσκωμένο μάγουλο και μετά να ξεφεύγει απ το στενό άνοιγμα στο καλαμάκι και να ξεχύνεται στο όργανο ,ψάχνοντας κάποια τρύπα που αφήνουν ανοικτή τα δάκτυλα για να τρυπώσει στη ελευθερία ,κ ύστερα χωρίς να καταλαβαίνει πώς να φτάνει στο τέλος του οργάνου και να διαχέεται στον χώρο να πλανάτε
με την κάπνα ,τις ανάσες ,τα αρώματα να χάνετε.
Σήκωσε το κεφάλι ελαφρά ,ο σερβιτόρος του είχε φέρει τον καφέ που παράγκειλε
πριν ,σήκωσε το φλιτζάνι και ήπιε μια μεγάλη γουλιά έτσι όπως ήταν καυτός την κατέβασε στο λαρυγκι με έναν στεναγμό .Μετά, έβγαλε ένα πλακέ μπουκάλι με κάποιο ποτό και γέμισε αυτό που άδειασε στο φλιτζάνι .Απλώθηκε στην καρέκλα του και τέντωσε μπροστά τα πόδια ,τεντώθηκε ,λες και ήθελε να μακρύνει και άλλο, λάθος
κίνηση έπρεπε να μαζευτεί σκέφτηκε . Ίσως έτσι και αυτός χανόταν κάπως και να ανακατευόταν τόσο πολύ στο πλήθος που να γινόταν αόρατος.
Ήπιε μια γουλιά ακόμη , αυτή την φορά την άφησε να κατεβεί με την ησυχία της
Αφού πρώτα την κύλησε για λίγο στο στόμα ,μετά , αναδίπλωσε τα χέρια και ακούμπησε πάλι το κεφάλι πάνω τους.
Με την παλάμη που ξέφευγε απ το δίπλωμα άρχισε να σχηματίζει νότες στο πάνω
Μέρος του κεφαλιού του ντο,ντο φα#,si dm ,φα#φευγατη,και πάλι ντο
Με τα δάκτυλα να σχηματίζουν νότες στο κεφάλι του
Το μυαλο του Εφυγε μακριά τότε που μικρός μπορούσε να περπατάει να παίζει και να χάνεται να γίνεται αόρατος να μην τον βλέπει κανένας
Τότε που περιδιάβαζε τους δρόμους χωρίς να φοβάται και χωρίς να κρύβεται στις σκιές, τότε που σαν αέρας διαχεόταν στον χώρο χανόταν και γινόταν αόρατος
Μια πόρτα άνοιξε με δύναμη ,μια σκιά και ύστερα ένας μαυριδερός τύπος ξάπλωσε στην πολυθρόνα δίπλα του χωρίς να πει τίποτα .Έλυσε το σαξαλτο που κράταγε και άρχισε να το σκουπίζει με ένα πανί που του έφερε ο σερβιτόρος, που και που σκούπιζε με το ίδιο πανί και το ιδρωμένο μέτωπο του .
Η πόρτα ξανάνοιξε αλλά με λιγότερη δύναμη αυτή την φορά ένα δυνατό φως ήρθε απ το άνοιγμα ,και ακόμα φωνές εκτός απ την κοπέλα με κόκκινο φόρεμα ήρθε στο τραπέζι του κάτι του ψιθύρισε και μετά πιάνοντας τον απ τον ώμο άρχισε να τον σηκώνει .Αν μπορούσε να γίνει χίλια κιλά θα γινόταν ,μαζί σηκώθηκε και ο μαυριδερός με το σαξ βοήθησε απ την μεριά του ,σχεδόν τον έσυραν μέχρι την πόρτα την άνοιξαν προς τα έξω και τον κάθισαν σε μια καρέκλα ,άπλωσε στην τσέπη να πάρει το μπουκάλι που είχε εκεί ,έλειπε ,στο μισοσκόταδο είδε την κοπέλα να του το προτείνει ήπιε μια γερή γουλιά .Κάπου έξω απ το σκοτάδι ακουγόταν φωνές .
Σταμάτησαν.
_Κύριες και κύριοι έχουμε την τιμή να φιλοξενούμε σήμερα ένα μεγάλο αστέρι στην σκηνή μας είναι μαζί μας ο μοναδικός little trumbet johny
άναψαν κάποια Φώτα και είδε τον κόσμο τρόμαξε ,ήταν πολύς, έκανε να σηκωθεί αλλά κάποιο χέρι στο ωμό τον κράτησε ,ένα άλλο χέρι του έβαλε στο χέρι ένα όργανο τα Φώτα χαμήλωσαν ,οι φωνές σώπασαν και αυτός νέκρωσε.
Και τότε άρχισε τστστς ωτσσσσσστστσσσσσσςςςςςτσσςςςς
Ένας ρυθμός
Τσσσσστςςςςτς ένα σούρσιμο μέσα στο μυαλο του
Κάποιος έσπρωξε την καρέκλα ελαφρά
Τστστστστστσσσσσσσστσςςςςςςςςτςτςτςτςτςτςτ
Κι ύστερα άναψε ένα φως στα μάτια του ,και δεν έβλεπε τίποτα άλλο εκτός απ αυτό
Μετά κατάλαβε ότι κάτι κράταγε
Το όργανο!!!!
Το σήκωσε.
Σάλιωσε τα χείλια αυτό το σούρσιμο ήταν μέσα του πια
Άρχισε να φυσάει
Βαθιά μέσα απ τα βροχειολοια ,φυσαλίδες που χρόνια τις έκρυβε μέσα του με δύναμη βγήκαν πετάχτηκαν στον φαρυγκα πλανήθηκαν στο στόμα χτυπώντας ποτέ στο ένα και ποτέ στο άλλο μάγουλο και μετά ξεχύθηκαν στο όργανο
Χτυπήθηκαν απ τον χαλκό που τον έσπρωχναν με δύναμη τα δάκτυλα και ύστερα ξεχύθηκαν στον αέρα ελεύθερες να χαθούν στην καπνιά στις αναπνοές στην μαγεία που έφερνε ο ήχος τους στον χώρο._

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Ωραίος τυπάς ο little trumpet Johnny. Άραγε τι πιοτό να έβαζε στην κούπα του καφέ... χμ, οπωσδήποτε κάτι καλό θα ήταν. Νά'σαι καλά φίλε Αλέξανδρε, συνέχισε. Φανταστικές και οι φωτογραφίες από το Παρίσι, χαίρομαι που πέρασες καλά. Ναί όντως θα σου ταίριαζε για μόνιμα η πόλη των ποιητών και των ζωγράφων!

Μια μετέωρη νότα να κρέμεται στο αφρό του νερού όταν κτυπάει στα βράχια Κρέμεται για λίγο στα υγρά χορτάρια   και ύστερα ξανά με το σύ...