Δευτέρα

Ω ωωω!!




Ω ω ουρανέ που σκεπάζεις
Τα βουνά
Ω ω σύννεφα που έρχεστε τρέχοντας και ρίχνετε την σκιά σας στην
Ψυχή μου
Ταξιδέψτε μακριά να μεταφέρεται την ηχώ της ανταρσίας μου
Πέτρινα βουνά που κρύβεται την θέα του κόσμου παραμερίστε
Αφήστε την φωνή μου να πλανηθεί στα χωράφια
Ιχνηλατώντας στις όχθες
Οσμίζομαι τον αέρα σαν μια ελεύθερη ανάσα
Οι μυς στρέφονται τεντώνονται
Απλώνουν
Τρέχω με μεγάλες απλόχωρες βηματησιες
Τα πέλματα βυθίζονται στο μαλακό χώμα
Λες και δεν πέρασα τα χορτάρια τινάζονται και σηκώνονται
Στο ύψωμα κοιτάω πίσω
Απέραντο χαλί το λιβάδι
Δεν πέρασα δεν υπήρξα
Σηκώνω τα μάτια και αφήνω την φωνή μου να πλανηθεί
Ω ουρανέ που σκεπάζεις
Τα βουνά
Ω σύννεφα που έρχεστε τρέχοντας και ρίχνετε την σκιά σας στην
Ψυχή μου
Ταξιδέψτε μακριά να μεταφέρεται την ηχώ της ανταρσίας μου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Μια μετέωρη νότα να κρέμεται στο αφρό του νερού όταν κτυπάει στα βράχια Κρέμεται για λίγο στα υγρά χορτάρια   και ύστερα ξανά με το σύ...