Κυριακή

Χρονοι πιασμενοι στα συνεφα


Χρονοι πιασμενοι στα συνεφα χωρις κινηση
Σηκωνωμαι απ ο κρεβατι μερα με την μερα
σαν οργανο που δουλευει χωρις πραγματικους χρονους
Σαν συκωτι
Καρδια
Ματια
Λογια που απλωνωνται στο στομα χωρις να ειπωθουν και μενουν μετεωρα στο χρονο
Και τι μπορω;;
Τι να κανω
Πώς να σπασω τους τοιχους;;
Πώς να ανασανω;;
Μια κραυγη στα αδεια δωματια
Σαν λυκος στα χιονια να προσπαθει να διωξει το φοβο του
Παιζωντας με τις νιφαδες
Που θα τον θαψουν
Μια πνοη
Ενας τριγμος
Δεν είναι αυτό που ….
.Είναι αυτό θα γινει
Και συ;
;Μια ηλιαχτιδα θα μπορουσες .
.Σκονη στο γαλαζιο
Σημερα και δεν εισαι εδώ
Μιλαω σε ένα αδειο τελος
Σαν τα ποτηρια που σπανε στους τοιχους η μοναξια μου
Βαφουν
Τρεχουν
Και καταληγουν στο πατωμα πινακες που δεν εφτιαξα
Μπορεις να βαλεις εσυ τα χρωματα
Ασπρο μαυρο
Εσυ και εγω
Καταλαβαινω τους ρολους αλλα δεν θελω να τους παιξω
Εσυ και γω και σε μια σε συνεφια
Τα αστερια
Τα αστερια
Τα ευχομαι στα ονειρα και ……..
Λεω δεν μπορει στο τελος θα τα αγγιξω
Μαζι με σενα σε ένα μι διεσι μμινορε
Να βλεπωΤωρα Καθαρα
Να ανεβαινεις
Κι αν το αισθανομαι ;;
Χωρις Να σε εχω γνωρισει
Τι και αν εισαι στο μυαλο
Ζεις μαζι μου
κοιμαμαι

3 σχόλια:

η ψυχη μου το ξερει είπε...

Ό,τι κουβαλάμε μέσα μας,είναι παγωμένο στο χρόνο!...Δε γερνάει, δεν αλλάζει,δε φθείρεται! Ζει μαζί μας! Πάντα! Έτοιμο, ανά πάσα στιγμή, να γίνει λέξη,χάδι,φιλί,βλέμμα...Αρκεί να υπερσκελίσουμε το φόβο, και να "ξεπαγώσουμε" το χρόνο μέσα μας...


Τη χαμογελαστή μου καλησπέρα:)

zentikes,dano είπε...

καλησπερα ψυχουλα

koulpa είπε...

Ήλθα να ανταποδόσω την επίσκεψη:):)
μου φέρνει καποια αμηχανία ότι μου θυμίζει ποίηση..:):)
την καληνυχτα μου κι από εδώ και ευχαριστώ για την εκπομπή:):)

Μια μετέωρη νότα να κρέμεται στο αφρό του νερού όταν κτυπάει στα βράχια Κρέμεται για λίγο στα υγρά χορτάρια   και ύστερα ξανά με το σύ...