Παρασκευή

υπαρκτό και ανύπαρκτο

Δεν  μπορώ να σε δω
Όσο και αν γέρνω την καρέκλα μου δεν μπορώ να σε δω στο άνοιγμα της πόρτας
Ένα λάθος που έγινε κάτι που δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς
Εγκλωβισμένος στο αδύναμο κορμί μου και στο δυνατό μυαλό μου
Ένα μπλουζ να κρέμεται στα χείλια μου
Είσαι η μοναξιά του
η φυγόκεντρος που ωθεί να ντεραπάρω
σε ζηταω όταν κλείνω τα  βλέφαρα
τραβώντας με δύναμη το χειρόφρενο
περπάτησα ένα γύρω να δω τι παίζει
έξι επτά τύποι  έπαιζαν στα ζάρια το μέλλον μου
δεν είδα άλλο
κεντράρισα καλά τον ένα που κέρδιζε
χρειάζομαι τα λεφτά
το χέρι μου μάτωσε ξανά και ξανά
τα πλευρά μου ράγισαν
τα στήθια
τα στήθια   βράζουν
ακουμπισμένος κάτω απ την γέφυρα  μετραω  δυο για μένα ένα γιαύτους που κοιμούνται παραπέρα
η ζωή μου γίνεται σύνορο με την φαντασία

υπαρκτό και ανύπαρκτο

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Μια μετέωρη νότα να κρέμεται στο αφρό του νερού όταν κτυπάει στα βράχια Κρέμεται για λίγο στα υγρά χορτάρια   και ύστερα ξανά με το σύ...