Πέμπτη

θέλοντας


Νομίζεις πως είμαι γέρος
Ανίκανος να αγαπήσω
Ανίκανος να συν υπάρξω με την αγάπη
Στην χώρα που η θάλασσα μπαίνει μέσα στην στεριά και κάνει λίμνη τις θλίψεις μου
Στην χώρα που τα ψάρια πετάνε να πάρουν ανάσα
Εκεί ζω και στη Γή
Θέλοντας να αγαπήσω ξανά και ξανά
Δεν είναι παράλογο να θέλω
Σαν παιδί που κοιμάται και αγρυπνά με το παιχνίδι στο χέρι
θέλω να παίξω ξανά και ξανά
Δεν μπορώ να παίξω μ ότι μου λέει είσαι γέρος είσαι μόνο για ένα φεγγάρι
Άλλωστε βλέπω την κάθε μέρα ξανά και ξανά
Θυμήσου τους χρόνους που έφυγαν και τους έβλεπα να τρέχουν
Θυμήσου που σ έφεγγα στα πρώτα σου βήματα
Ανεξέλεγκτες εικόνες έρχονται
Σαν μηχανές που χτυπάνε
Χτυπάνε
Χτυπάνε
Μην μου λες πως δεν μπορώ να ονειρεύομαι
Μην μου λες πως δεν μπορώ να ερωτεύομαι σ ένα βήμα της
Μη μου λες πως δεν μπορώ να ζω σε μια ανάσα μου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Μια μετέωρη νότα να κρέμεται στο αφρό του νερού όταν κτυπάει στα βράχια Κρέμεται για λίγο στα υγρά χορτάρια   και ύστερα ξανά με το σύ...