Τι κι αν νοιαστώ!!

Ζέστη
Τόσο που να πονάει στο δέρμα
Ιδρώτας όχι από κίνηση αλλά έτσι να βγαίνει απ τους πόρους και να κυλάει
Απ τους πόρους
Κι ούτε ένα σύννεφο , ένα σύννεφο να σκιάσει την ντροπή
Απ τους πόρους έτσι να κυλάει ελεύθερος
Στα μαγούλα στα χείλια αλμυρός
Μια απόβαση θαρρείς έγινε στο μυαλο μου ξαφνικά
Σαν να λες
Γυρνάω το κουμπί και βλέπω μια ταινία
Μια απόβαση στα αισθήματα
Και παρακαλώντας τα σύννεφα να κρύψουν την φτώχεια μου
Έτσι που ξέροντας απ την αρχή του παιχνιδιού ότι θα χάσω
Να παλεύω με τα θεριά
Σαν μαγαζί αλήθεια χωρίς ούτε έναν πελάτη
Κοιτάω τα ράφια με χαρά η με λύπη ;
Μια ζωή στολίδι στο τίποτα
Μπιχλιμπίδι που το πατάει κάποιος περαστικός χωρίς να λείπει σε κανέναν
Κι η λύπη
Εκεί
Να νοιάζεται για μένα
Εκεί να ορίζει και να ορίζεται
Σφήγκα το είναι
Πασχίζω
Μάχομαι
Ένα από αυτά τα πρωινά θα ξυπνήσω
Και θα τραγουδήσω τον αχό της άνοιξης
Θα περπατήσω στο φως της
Με θάρρος
Θα ακουμπήσω τα χείλια σου και θα πω
Σςςςςς μωρό μου εγώ είμαι εδώ