Σάββατο

Χρονοι!!!!!!




Χρόνοι πιασμένοι στα σύννεφα χωρίς κίνηση
Σηκώνομαι απ ο κρεβάτι μέρα με την μέρα σαν όργανο που δουλεύει χωρίς πραγματικούς χρόνους
Σαν συκώτι
Καρδιά
Μάτια
Λόγια που απλώνονται στο στόμα χωρίς να ειπωθούν και μένουν μετέωρα στο χρόνο
Και τι μπορώ;;
Τι να κάνω
Πώς να σπάσω τους τοίχους;;
Πώς να ανασάνω;;
Μια κραυγή στα άδεια δωμάτια
Σαν λύκος στα χιονιά να προσπαθεί να διώξει το φόβο του
Παίζοντας με τις νιφάδες
Που θα τον θάψουν
Μια πνοή
Ένας τριγμός
Δεν είναι αυτό που …..
Είναι αυτό θα γίνει
Και συ;;
Μια ηλιαχτίδα θα μπορούσες ..
Σκόνη στο γαλάζιο
Σήμερα
και δεν είσαι εδώ
Μιλάω σε ένα άδειο τέλος
Σαν τα ποτήρια που σπάνε στους τοίχους η μοναξιά μου
Βάφουν
Τρέχουν
Και καταλήγουν στο πάτωμα πίνακες που δεν έφτιαξα
Μπορείς να βάλεις εσύ τα χρώματα
Άσπρο μαύρο
Εσύ και εγώ
Καταλαβαίνω τους ρόλους αλλά δεν θέλω να τους παίξω
Εσύ και γω και σε μια σε συννεφιά
Τα αστέρια
Τα αστέρια
Τα εύχομαι στα όνειρα και ……..
Λέω δεν μπορεί στο τέλος θα τα αγγίξω
Μαζί με σένα σε ένα μι δίεση μινόρε
Να βλέπω
Τώρα
Καθαρά
Να ανεβαίνεις
Κι αν το αισθάνομαι
Χωρίς
Να σε έχω γνωρίσει
Τι μ΄ αυτό ;είσαι στο μυαλο
Ζεις μαζί μου
κοιμάμαι

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Μια μετέωρη νότα να κρέμεται στο αφρό του νερού όταν κτυπάει στα βράχια Κρέμεται για λίγο στα υγρά χορτάρια   και ύστερα ξανά με το σύ...