Eπαιζες σαν τώρα την κιθάρα
το σι μπεμόλ δεν το πιανές καλά
μίλαγες και είχες μια λαχτάρα
σαν να οδηγείς με πάντες στα στενά
κύκλωσαν το σπίτι που κρυβόσουν
κι ήτανε τα όπλα τους πολλά
σου πάνε Μιχάλη παραδόσου
μα είχαν βρει τον στόχο τους καλά
έπεσες σαν ναταν να ξαπλώνεις
ο μορφασμός σου το χασμουρητό
πέντε σφαίρες κι ήσουν στο τιμόνι
να οδηγείς σε ενα άλλον ουρανό
τέσσερις σε πήγαν κι όχι φίλοι
αυτοί ήταν όλοι τώρα φυλακή
αργότερα τους φάγαν στα καραβιά
γιατί είχαν ξυπνητήρια και cd
Δύσκολη σκληρή παρανομία
σου κολάν και αυτά που χεις αρνηθεί
δολοφόνος η κατηγόρια
ως κι η μανά σου να σ αρνηθεί
1 σχόλιο:
Στον Μιχάλη λοιπόν, θύτης θύμα που μπορούν να συταθούν οι λέξεις και τι νόημα θά'χει πια
Καλή βδομάδα Αλέξανδρε
Δημοσίευση σχολίου