íõ÷ôá - ç
Κι αν την νύχτα την στειρώσεις, τι θα μείνει να μας πει
θα μας πει για τις ζωές θα μιλήσει στις ψυχές;
η θα τρέχει στα στενά ακολουθώντας ουρλιαχτά;;
που τα βγάζουν οι ζωές μας καθώς σβήνουν τσιριχτά;;
ρεφρέν
μα αν η νύχτα γκαστρωθεί
σε μια μπάρα σαν κι αυτή
κάποιας ανοιξης αύγη
κάποτε θάρθουνε οι γέννες
πονούν πολύ λένε αυτές
έτσι γεννιούνται ποιητές
Ακτίνες που χτυπούν ζωές, που τις πετάξαν μοναχές
και τις έκαψε ο ήλιος η δουλειά κι εντολές
κι αν θα βάλω εγώ τα στήθη και τις διώξω μακρυά
ίσως νύχτα μου να μείνεις να ξενυχτάμε αγκαλιά
1 σχόλιο:
Καλησπέρα Αλέξανδρε, Νά'σαι καλά ποιητή μου, καλό καλοκαίρι να έχεις!
"Ακτίνες που χτυπούν ζωές, που τις πετάξαν μοναχές
και τις έκαψε ο ήλιος η δουλειά κι εντολές"
Σε τέτοια φάση είμαι τώρα... δουλειά, τρέξιμο, αιτήσεις για άλλη δουλειά, βαρεμάρα και από πάνω. Δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα. Αδερφικούς ασπασμούς
Δημοσίευση σχολίου