Τετάρτη

Τετραδια!


Προς κάθε ενδιαφερόμενο:
¨¨ Καλησπερα
Δεν ξερω πώς να ξεκινησω να σου λεω τι αισθανομαι για σενα,απλα είναι στιγμες που γεμιζει γεμιζει το είναι μου από σενα και δεν μπορω να σκευτω τιποτε άλλο ,γινομαι σαν αυτους τους ανθρωπους που πηγενουν στο πολεμο και εκεινη την στιγμη,την στιγμη τους .Τοτε δηλαδη που μπορει να διαλεξουν την ζωη τους με την γυναικα και τα παιδια τους,αυτοι καρφωνουν τα ματια στην σημαια που είναι μπροστα τους και διαλεγουν τον θανατο, καθως καποιος παρανοικος
διορισμενος με συμβαση θανατου διαταζει εφοδο.
Αλλα εσυ πρεπει να ξερεις ,ισως και καλυτερα από μενα ότι δεν εισαι θανατος μαλλον εισαι η ζωη .
Αναποδα μαλλον επιασα το θεμα αυτό που θελω να σου πω είναι
Παρολα οσα πολύ καλα ξερεις ότι περναω ,εσυ με κανεις να θελω να ζω ,πρεπει να σου πω εχω πολύ μα πολύ δυναμη μεσα μου που πηγαζει από σενα και αυτό με κανει να αντεχω…¨¨
Ξαφνικα όπως αναψε το απογευμα ετσι ξαφνικα η λαμπα εσβυσε
Ξαπλωμενος στο αχυρενιο στρωμα δεν κουνηθηκε, εκλεισε απαλα με το μυαλο του το τετραδιο που ειχε εκει μεσα και μετα περπατησε λιγακι μεσα στο μετωπειαιο λοβο μεχρι να φτασει στην Μνημη
εκει εψαξε αναμεσα σε κατι χαρτια περιτυλιγματος , ηταν πολύ επιλεκτικος στην διαλογη τους ξεχωρισε δυο,κρατησε το ένα και με αυτό εντυσε το τετραδιο που κρατουσε,μετα πολύ απαλα το τοποθετησε με τα χιλιαδες αλλα που υπηρχαν εκει.
Βγηκε απ την Μνημη και απ τον ιδιο δρομο γυρισε πισω .
Ανακαθησε στο στρωμα σαν να εψαχνε κατι τραβηξε απ αυτό δυο μεγαλα αχυρα και αρχισε να τα πλεκει τα εκανε ένα μικρο βραχιολι
και με ένα μαγικο τροπο κυταζωντας το στο σκοταδι το εβαψε με το χρωμα που ειχε το περιτυλιγμα στο τετραδιο του το περασε στο χερι του μαζι με τα αλλα που υπηρχαν εκει, ετσι θα θυμοταν σε ποιο ραφι το ειχε βαλει .
Στα σκοτεινα εψαξε τις σαγιοναρες του.Τις βρηκε.Εβαλε το λουρακι της σαγιοναρας αναμεσα στο μεγαλο δακτυλο και τον παραμεσο ,σαν να φοραγε ένα δακτυληδι η ακομα καλυτερα σαν να εκανε ερωτα.
Ηταν και αυτό μια αισθηση που ειχε μεινει από τοτε που ειχε καποιον.
Από αμηχανια αρχισε να ξυνει το μουσι του πρωτα στο πηγουνι μετα στα μαγουλα.Λες και οσο ποιο δυνατα εξυνε τα μαγουλα μαζι με τον πονο θα ερχοταν και καποιος δικος του να τον αισθανθει να τον μυρισει να τον αγγιξει.
Σηκωθηκε.
Από το παραθυρο ερχοταν ένα αχνο φως .
Ηταν η ωρα.
Πηγε στο παραθυρο σηκωσε ψηλα τα χερια με τα βιας εφτανε το πρεβαζι.
Χαμηλωσε τα γονατα εκλεισε τα ματια
Εκπνοη
Πηδησε
Το αριστερο χερι ξεφυγε και το αγριο πρεβαζι του γρατσουνισε το καρπο αλλα το δεξι αρπαξε γερα το καγκελο και κρατηθηκε εκει
Σιγα εφερε το πονεμενο αριστερο και επιασε το άλλο καγκελο.
Τραβηξε δυνατα μεχρι που εφερε το προσωπο στο παραθυρο
Ηταν εκει.
Ποσο θα ηθελε να της δωσει να της δειξει τα τετραδια του,να την αφησει να περιεργαστει τα ντυματα.
Με ένα ασπρο νυχτικο,ετσι του φαινοταν , ηταν εκει.
Στην βεραντα
Τραβηξε τα χερια του δυνατα και κολησε τα το προσωπο στα καγκελα της φυλακης να δει καλυτερα ,ετρωγε κατι από ένα μπωλ και μετα εβγαζε κατι απ το στομα της και το αφηνε σε ένα τασακι.
Κερασια

2 σχόλια:

ρΟ είπε...

η ψυχή που ακούμπησε?στο τασάκι ή κάτω απο το στρώμα?!

:)

είναι να χεις μέσα σου την ομορφιά...απο κεί και πέρα...
έχουμε αποτελέσματα όπως αυτό.

ILIAS είπε...

Πανέμορφο πεζό, πραγματικά υπέροχο!
Θα συμφωνήσω με το σχόλιο της roxanred.
Χρόνια Πολλά και καλά Αλέξανδρε, συνέχισε να μας δίνεις τέτοια αριστουργήματα...

Μια μετέωρη νότα να κρέμεται στο αφρό του νερού όταν κτυπάει στα βράχια Κρέμεται για λίγο στα υγρά χορτάρια   και ύστερα ξανά με το σύ...