Τετάρτη

ΜΥΝΗΜΑ ΑΠΟ ΨΥΛΑ


ΦΕΥΓΩ
Μίλια αέρα προσκυνούν τον φόβο
ΟΧΙ
Τώρα ακούγονται καλύτερα
παραμύθια σε κόκκινο από αίμα στόμα
καθαρή συνείδηση
ρόδα που τραβά και ξεσκίζει τα μέλη μου
μικρομάνα πού κόβει απ το βυζί το τέρας της αγάπης της
επιτήδειος παρατεταμένος ο αποχωρισμός
σκύλος ο θρήνος
οι συνέπειες στο βάθος του πηγαδιού τρεχούμενο ψιθύρισμα στο στήθος
Σκιά ποδιού αράχνης πλησιάζει τις ερηνίες του μυαλού μου
Υψηλές ιδέες;;;;;;;;;;
Σφαχτάρια στα τσιγκέλια του ουρανού
Οι Εστεμένοι κοιτούν τα σύνορα μες απ τα ερείπια
θερμή αναπνοή πουτάνας τα λόγια τους
ΜΥΝΗΜΑ ΑΠΟ ΨΗΛΑ
Δεν διατάζουμε εμείς
Ο ΘΕΟΣ
ΣΚΟΤΩΣΤΕ
Δεν βλέπω άλλο
έμονη ιδέα σε κυλοτίτσες που στεγνώνουν στην αυλή
Νεαρές γεννημένες με το γέλιο
σκοντάφτω στην κάθε τους λέξη,πληγώνω τα πόδια στον δρόμο
θραύσματα απο κουτιά μπύρας στο μυαλό μου
Πρόκληση στον κρεμασμένο
Δεν διατάζουμε εμεις
Ο ΘΕΟΣ
Σκοτώστε ,βιάστε, φέρτε μας νίκη
Εστεμένοι με τα μαβιά του θάνατου τσίνορα
μοιάζω για φονιάς;;;
ζωντανός;;;;
πεθαμένος;;;;;
αθάνατος;;;;;;;;
Κλωτσιά στο σώμα .
Οσο πιό ψηλά τόσο ελεύθερα αναπνέω

2 σχόλια:

ILIAS είπε...

Αγαπητέ zentikes, εύχομαι ολόψυχα το επόμενο ποιήμα ή πεζό σου να έχει έστω μια νότα αισιοδοξίας, αλλά θα πείς τί μου λέει τώρα ο τρελός :)

Καλό Σαββατοκύριακο ποιητή, ακόμα και στα χειρότερά σου η γραφή σου σπάει κόκκαλα!

zentikes,dano είπε...

ξερεις σαν ατομο ειμαι πολυ αισιοδοξος και ευκολοπιστος
μεχρι του σημειου βλακειας
και αν με γνωριζες θα εβλεπες
οτι δεν ειμαι και το κλασσικο ατομο που εχει"προκοψει"
ετσι στην ποιηση μου βγαινει καπως
ευχαριστω που περνας
καλημερα

Μια μετέωρη νότα να κρέμεται στο αφρό του νερού όταν κτυπάει στα βράχια Κρέμεται για λίγο στα υγρά χορτάρια   και ύστερα ξανά με το σύ...