Κυριακή

ΚΥΡΙΕ!!!


Kύριε
παίρνω το θάρρος να σου μιλήσω
Κύριε!!μπορείς να μ ακούσεις;;
Ω θεέ μου μπορείς να με δείς;;;
μπορείς να βρεις ένα μέρος που να μην υπάρχει πιο ψηλό;;
μπορείς να μ ανεβάσεις σε λόφο που να μην φτάνει το ψέμα;;
εδώ αρχίζει το τραγουδάκι
φέραμε βόμβες που δεν κάνουν θόρυβο μόνο σκοτώνουν
φέραμε πυραύλους που δεν μολύνουν το περιβάλον αλλά σε λυώνουν
Ήρθαν ναύτες στο λιμάνι
Ήρθαν ναύτες στο λιμάνι
και εμείς με τις καλτσοδέτες φέρνουμε τα νέα
Η μαιμού ανέβηκε στον θρόνο της
ήρθε η ώρα για το γεύμα της
καλοκουρντισμένα στρατιωτάκια και δάσκαλοι
σερβίρουν
παιδικά μυαλά και κόκκινα μήλα
τις καρδιές αδικοσκοτωμένων ποιητών
χαχαχαχαχαχαχαχα
Ω στα αλήθεια αυτή είναι η καλύτερη παράσταση

1 σχόλιο:

ILIAS είπε...

Καλησπέρα ποιητή! Όντως έτσι είναι όπως τα περιγράφεις. Πιστέυω πολύ στον Θεό, πίστεψέ με τα βλέπει και δακρύζει αλλά δεν επεμβαίνει, μας έχει αφήσει ελεύθερους. Αυτοί που τα κάνουν είναι που μας βάζουν δεσμά και δυναστεύουν τον κόσμο.
Ανθρώπινα είναι τα αίσχη τους, αλλά κάποτε και αυτοί θα πεθάνουν, κάποτε όταν τελματώσουμε τελείως, δε θα χρειάζεται η επιβολή του Κυρίου...
Θα επιβληθούμε εμείς σε κείνους
Θα καταδιώξουμε τους αχρείους δυνάστες μέχρις εσχάτων!

Την καλησπέρα μου

Μια μετέωρη νότα να κρέμεται στο αφρό του νερού όταν κτυπάει στα βράχια Κρέμεται για λίγο στα υγρά χορτάρια   και ύστερα ξανά με το σύ...