Τρίτη

ΣΗΜΑΔΙΑ

Σημαδια πεταμενα στο πατωμα οι λεξεις σου

Σουρνωνται να μ ακουμπησουν

Παραθυροφυλα κλειστα τα αυτια δεν δεχονται να ανοιξουν πια

Χτυπουν με δυνναμη οι λεξεις και πεφτουν

Στο καληδοσκοπειο των ματιων μου αλλαζεις χρωματα σε κάθε γυρο

Τα σουφρωμα στα χειλη σου γινεται μπλε

Τα χρυσαφογαλαζα ματια σου μωβ

Τα κοκκινα μαλια περνουν το γριζο χρωμα γριας που επαψε εδώ και χρονια να τα βαφει

Τα χερια με τα μακρυα δακτυλα που χουν κοκκινα τα νυχια γινονται φιδια που συστρεφωνται γυρω απ το σωμα σου με μαυρα ματια

Το κορμι

Αχ το κορμι παιρνει την σταση της υαινας ετοιμη να κατασπαραξει το ψοφημι της

Αλλα δεν ειμαι θυμα πια γινομαι θυτης

Παραθυροφυλα κλειστα τα αυτια δεν δεχονται να ανοιξουν πια

Χτυπουν με δυνναμη οι λεξεις και πεφτουν

Σημαδια πεταμενα στο πατωμα οι λεξεις σου

Σουρνωνται να μ ακουμπησουν

2 σχόλια:

ILIAS είπε...

Φίλε Zentikes πανέμορφο το ποίημα σου. Αυτά που περιγράφεις τα έχω νιώσει και εγώ, από γυναίκα :) που οι πληγές που άφησε ίσως να μην έχουν κλείσει ακόμα, μα και από πρώην "φίλους". Αλλά μεγαλώνοντας όπως πολύ όμορφα γράφεις και εσύ,

“δεν είμαι θύμα πια γίνομαι θύτης
Παραθυρόφυλλα κλειστά τα αυτιά δεν δέχονται να ανοίξουν πια
Χτυπουν με δύναμη οι λέξεις και πέφτουν
Σημάδια πεταμένα στο πάτωμα οι λέξεις σου
Σούρνονται να μ ακουμπήσουν”

Έτσι είναι, μαθαίνουμε από τα λάθη, τις αποτυχίες μας και γινόμαστε δυνατότεροι.
Κάποιοι δεν το μαθαίνουν ποτέ αυτό… Σ’Ευχαριστώ για την τιμή που κάνεις να επισκέπτεσαι το ταπεινό blog μου και που μ’έβαλες στη blogroll σου, δεν ξέρω αν το αξίζω. Επιφυλάσσομαι να σε επισκέπτομαι συχνότερα και να δώ περισσότερα, γιατί έχω όπως κατάλαβες γίνει επιφυλακτικός με το ποιον θα προσθέσω και ‘γω στη blogroll. Να με συμπαθάς που δεν έχω κάνει ακόμα, αλλά έχω πολύ λίγο χρόνο τελευταία και θα ήθελα να δω περισσότερο αυτά που γράφεις. Πάντως τα λίγα που έχω προλάβει να δω ως τώρα είναι πολύ όμορφα!
Την καλησπέρα μου. Να’σαι πάντα καλά

zentikes,dano είπε...

φιλε Εκτωρα και μενα με τιμαει που ερχεσαι μην σκας δεν κολαω σε blogroll
απλα βρηκα ενδιαφεροντα αυτα που λες και γιαυτο σε εβαλα στην δικια μου
την καλησπερα και την δικια μου

Μια μετέωρη νότα να κρέμεται στο αφρό του νερού όταν κτυπάει στα βράχια Κρέμεται για λίγο στα υγρά χορτάρια   και ύστερα ξανά με το σύ...