αράζεις τώρα σε μπαράκι μακρινό
λες και δεν μπορώ να δω
τις τρύπες στον λαιμό
παίρνεις τώρα απ αλλού τα δανεικά
τα όνειρα τα πλαστικά
για να βρεις ομορφιά
του φάγε μάτια και αυτιά
και δεν πολύ μιλάει
ξέρω εγώ τι να ναι αυτό
είναι της πρέζας το κακό
Θυμάσαι τότε; πίσω από τον σινεμά
την μικρή την Αθηνά
με τα κατάξανθα μαλλιά;;
τα δυο της μάτια μου πες πως θα ναι η ζωή
λάμπουν σαν θάλασσα μικρή
σαν έρθει η Κυριακή
του φάγε μάτια και αυτιά
και δεν πολύ μιλάει
ξέρω εγώ τι να ναι αυτό
είναι της πρέζας το κακό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου