Τετάρτη

Kουραστηκα!!!!!




Το στέμμα
Σαν νέον που ασημοπαιζει στα μάτια μου
Φωτίζει σβήνει
Σβήνει φωτίζει
Χάνετε
Φωτοστέφανο
Πυγολαμπίδα πάνω , πάνω μου
Τρεμοπαίζει
Αγαθός
Άγιος
Σκοτεινός
Αγάπαμε χωρίς να χρειάζεται να γίνω άγιος
Αγάπαμε αρκεί να γίνουμε εμείς
Και ύστερα ας φύγουμε
Ξημερώνει και εγώ κοιτάζω το φεγγάρι να βυθίζεται στο φως
Πόσα ήθελα να πω πριν με σβήσει το φως
Άλλη μια φορά
Και να πέφτω χαμηλά άλλη μια φορά
Πριν με σβήσει το φως
Ποιητής με δύσμοιρο ύφος
Αγκομαχώντας να αρθρώσει την φωνή του
Τα πνευμόνια μου με πνίγουν
Καθώς άλλη μια φορά με σβήνει το φως
Αγαπώ τους φίλους που μιλάνε όμορφα για μένα ;;;
Αυτούς που χτίζουν ενα φρούριο να κλειστώ μέσα καθώς οι ξένοι χτυπούν με δύναμη στα τείχη;;;
Ω μωρό μου είναι αλήθεια
αλήθεια είναι
Θέλω να ανακατευτώ μαζί τους να χαθώ
αλήθεια είναι
έτσι θα με παρασέρνουν
άμοιρος
και γω θα χτυπάω σε αλλά κάστρα με δύναμη
με το πλήθος
αλήθεια
θέλω να χαθώ στο πλήθος
κουράστηκα
πίστεψέ με
ο άνεμος παίρνει την φωνή μου

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Καινούργια μέρα
Καινούργιος ποταμός, στις εκβολές του
θα προσφέρει,
Όσα χαθήκανε, όσα ξεχάστηκαν
Κι΄όσα γι'αυτά κανείς δεν ξέρει...

Καλήμέρα Αλέξανδρε

Μια μετέωρη νότα να κρέμεται στο αφρό του νερού όταν κτυπάει στα βράχια Κρέμεται για λίγο στα υγρά χορτάρια   και ύστερα ξανά με το σύ...