Ώσπου να βγει το φεγγάρι
το αντιφέγγισμα μιας ψυχής αναζητά το αύριο
κομήτης που χάθηκε σε παράξενους αστερισμούς
Φιδογυρίζοντας στα στίγματα της ήβης σου, πολεμάς την κατάσταση των πραγμάτων
καθώς σε τυφλώνει το γαλακτερό υγρό που είναι στην σκέψη σου
Σφάλισε τα μάτια στο ανδρείκελο με τα πολύχρωμα μάτια
σβήσε τα φώτα,
έχεις τους ήλιους δίπλα σου
Τα φεγγάρια λεπταίνουν και χάνονται ,γυμνά κορμιά που περπατούν στην ομίχλη
Σταγόνα αίμα που κρύβεται στο χώμα σαν βάλσαμο στην κλειστή φούχτα
Διαβάτης που φωνάζει το χαμένο τρόλεϊ
Επιβίωσαν
Βουβά χέρια αφουγκράζονται την ανατολή
Συρματόπλεγμα το φάντασμα στο τελευταίο ποτήρι πυρετό
Άλλαξα στρατί με τον άνεμο που στριφογυρνάει στο μυαλό μου
κι η θλίψη...
Μονάχη
ανάμεσα στα γέλια της γενιάς που έρχεται._
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου