Το αλαφροΐσκιωτο αφελές μυαλό μου

Πέφτει η βροχή αδύναμα με το ζόρι  κυλάει στο ρείθρο

Στάλα  στάλα  προσπαθεί να γίνει  ρυάκι 

οι παρειές μου σχεδόν στεγνές δεν πρόλαβα να κλάψω 

Τα δάκρυα έμειναν μέσα μου παγωμένα 

Όπως και τα λόγια  σου τα κράτησα και αυτά 

μέσα μου

 να στέκονται ογκόλιθοι δίπλα στο ρήγμα της καρδιάς μου 

Δεν με νοιάζει που δεν με βλέπεις  

δεν με νοιάζει που δεν  μ ακουμπάς πια

Με νοιάζει που καταλαβαίνω πως δεν μ άγγιξες ποτέ

Το αλαφροΐσκιωτο  αφελές μυαλό μου σαστίζει στην ιδέα  ότι δεν με έβλεπες 

Ανακαλύπτει πως οι στιγμές δεν υπήρχαν  απλά φτιάχτηκαν απ το ίδιο 

Μια καλημέρα

 μια καλησπέρα

 που ψελλίζω φαντάζουν υπόγειες διαδρομές στο μυαλό σου 

Τις βλέπω να κυλούν  στις φλέβες στο μέτωπο σου 

 να  αναλύονται οι λέξεις  μέχρι να φτάσουν από τα αυτιά στην ψυχή σου 

Στην  ψυχή σου 

Έτσι  μέχρι και αυτό επινόησα

Θα τα αφήσω όμως να  φύγουν 

 απλά μερικές φορές όταν θα κάθομαι στην άμμο 

Θα κάνω  σημάδια πάνω της την αγάπη σου 

Την αγάπη σου 

Και αυτά θα φύγουν θα σκορπίσουν στο πρώτο κύμα 

Που θα τα πάρει μακριά

το μυαλό σκέφτεται

Βαλτόνερα που σαπίζουν η φωνή μου

Αρχέγονα ερπετά  σούρνονται ανάμεσα στα μάτια και το στόμα μου 

Δεν μπορώ να μιλήσω πια 

Δεν μπορώ να αρθρώσω

Ήλιοι θαμποί σαν πάγοι πάνω μου να πετρώνουν κάθε ικμάδα ύπαρξης

Το μυαλό να σκέφτεται γαλάζια  θαλλασονερια και τα μάτια να μην μπορούν τα  δουν 

Μάρτυρας του λυγμού της 

Κάθομαι εδώ και σαπίζω σαν αρχαίο ναυάγιο σε βάλτο

Σαν σημύδα που ξαφνικά μια  άγρια νεροποντή την  

κατάκλυσε και την περιτριγύρισε με νερό

Το νερό σάπισε

 Μύρισε

 πρώτα μια ρίζα  που λιώνει στο βρομισμένο νερό

μετά ένα κλαρί που το τρων τα μυρμήγκια

πρώτα το ένα πόδι  ένα χέρι μετά

ίσως η γλώσσα 

το μυαλό σκέφτεται  βράχους που υψώνεται  αρχέγονοι όσο και να τους χτύπα ο αέρας

Κόσμε ο πάτος αρχίζει να σκιάζεται

Σαν φράγμα που τα ανοίγεις και ποτίζετε και το μικρότερο χωραφάκι

σιωπηλές κραυγές σαν ψίθυροι  ουρλιάζουν στο είναι 

Πιο βαθιά στην γκριζοπρασινη  λάσπη

Τα  μουλιασμένα μελή  τρεμουλιάζουν αρχίζουν να κινούνται

Ένας  ήχος  απ τα κρεμάμενα κλαδιά  ένα ήχος απ την ανάσα του άνεμου

 και τα παιδιά που που περπατούν τους δρόμους

οι ζωές μου 

θα λαχταρήσουν τις γραμμές

θέλοντας

Νομίζεις πως είμαι γέρος Ανίκανος να αγαπήσω Ανίκανος να συν υπάρξω με την αγάπη Στην χώρα που η θάλασσα μπαίνει μέσα στην στεριά και κάνει λίμνη τις θλίψεις μου Στην χώρα που τα ψάρια πετάνε να πάρουν ανάσα Εκεί ζω και στη Γή Θέλοντας να αγαπήσω ξανά και ξανά Δεν είναι παράλογο να θέλω Σαν παιδί που κοιμάται και αγρυπνά με το παιχνίδι στο χέρι θέλω να παίξω ξανά και ξανά Δεν μπορώ να παίξω μ ότι μου λέει είσαι γέρος είσαι μόνο για ένα φεγγάρι Άλλωστε βλέπω την κάθε μέρα ξανά και ξανά Θυμήσου τους χρόνους που έφυγαν και τους έβλεπα να τρέχουν Θυμήσου που σ έφεγγα στα πρώτα σου βήματα Ανεξέλεγκτες εικόνες έρχονται Σαν μηχανές που χτυπάνε Χτυπάνε Χτυπάνε Μην μου λες πως δεν μπορώ να ονειρεύομαι Μην μου λες πως δεν μπορώ να ερωτεύομαι σ ένα βήμα της Μη μου λες πως δεν μπορώ να ζω σε μια ανάσα μου

θα υπάρχουμε

Σαν κραυγές που αιωρούνται για λίγο πριν πέσουν απ τα σύννεφα Ακόλουθα με Μην κοιτάς τα σκοτεινά μου μάτια Μην σε αγγίζει η λύπη μου Είναι τόσο δύσκολος ο τρόπος Η μέρα Η μέρα Στριφογυρίζει σαν ζεϊμπέκικο αμπταλικο που κατακλίνει σε ηπειρώτικο χωρίς τέλος Έτσι Εκεί να αιωρούμαι με το ένα πόδι σηκωμένο ανάμεσα σε μένα και στο σύννεφο στύψε την μέρα Όπως στύβεις τα ρούχα στην άκρα του ποταμού οι λεκέδες που εξαφανίζονται είναι λεκέδες στην ψυχή είμαι μόνος είμαι μαζί σου την ιδία διαφορετική στιγμή σαν μια φούγκα που παίζεται απ αδέξια χεριά ποτέ εδώ πότε εκεί να υπάρχω χωρίς να ζω να ζω χωρίς να υπάρχω Φιλα Με φίλα με μήπως ζωντανέψω και σ αγκαλιάσω κι αν κλάψω κράτα με μες τον κόσμο τίποτα δεν με κρατάει ανάμεσα στον χειμώνα και την άνοιξη ξεχνώ τους δρόμους χόρεψε μαζί μου δείξε μου ένα ένα τα βήματα για εκεί που δεν θα μπορούμε να γυρίσουμε για εκεί που θα είμαστε πάντα μαζί κι αν η βροχή χορεύει άλλον σκοπό εμείς μαζί συντονισμένοι λες και αστραπή και βροντή είναι το ίδιο θα υπάρχουμε θα υπάρχουμε θα υπάρχουμε

μην κοιτάς το ήλιο

μην κοιτάς το ήλιο δεν είναι από κείνες τις βροχερές μέρες που αυτός θαμπώνει τα σύννεφα ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Τρέχα Τρέχα Να κλάψεις στης οιμωγής την ποδιά Σε σόλο αλλοτινών καιρών η καρδιά μου πάλλεται σαν …..σαν…….. Σπίνος στην ξόβεργα Όσο και να κοιτάζω τα αστέρια δεν μπορώ να πετάξω Παγιδευμένος Ω πόσο ηλίθιος μπορείς να είσαι αδελφέ μου αν νομίζεις ότι μπορείς να τρέξεις Ακόμη και όταν σφάλεις δεν μπορείς να αισθανθείς άσχημα Όχι αδερφέ μου δεν έμεινε τριγύρω χρόνος για σένα Σφαγίασε Θυσίασε Στο φεγγάρι ίσως γεμίσει και σε λυπηθεί η κορδέλα έπεσε σαν άλλος Πάρις πρέπει να κάνεις την σοφή διδαγμένη πρόβλεψη να διαλέξεις αν μπορούσα να έβαζα τις συγχορδίες τις ψυχής μου σε τάξη τότε θα μπορούσα να διαλέξω αυτή που πρέπει πρέπει είναι κάτι στα σύμφωνα να που χαλάει π ρ ε π ει σαν Άγιος επί στύλο έτσι δεν υπάρχει πρέπει στο σύμπαν σαν Άγιος επί στύλο ξεφεύγω στο σύμπαν δεν υπάρχω στην διάσταση αυτή αγόρια και κορίτσια τρέχουν στην άμμο και συ δεν μπορείς να καταλάβεις γιατί κρεμασμένος εδώ πέρα δεν μπορώ να με συγχωρέσω όχι μην κοιτάς το ήλιο δεν είναι από κείνες τις βροχερές μέρες που αυτός θαμπώνει τα σύννεφα Ελάτε μαζί μου Ελάτε μαζί μου μην κοιτάς το ήλιο δεν είναι από κείνες τις βροχερές μέρες που αυτός θαμπώνει τα σύννεφα δεν υπάρχει άλλος τρόπος ακούμπησε το νεκρό δέρμα να με νοιώσεις ακούμπησε τα ακροδάχτυλα μου να μου πεις καλημέρα ακούμπησε τα χείλη σου στα βλέφαρα μου θα ανοίξουν να σε καλωσορίσουν ο αρχαίος ναυτικός έβγαλε τα βρύα απ το κατάρτι ξετίναξε απ την μούχλα τα πανιά ανεβασμένος στην πρύμνη ξεθυμώνει την γοργόνα που χει για να κόβει τ αστραφτερά κύματα περιμένει το άνεμο το φύσημα το αχνό εκείνο μειδίαμα που κάνεις όταν αναπνέεις μια ανάσα μια ανάσα χρειάζεται έλα μαζί μου στ όνειρο που δεν τελειώνει όταν ανοίγεις τα μάτια σου εκεί που τρέχεις γυμνός στην άμμο εκεί που τα κοχύλια είναι χρυσά σαν το μυαλό σου εκεί που οι πηγές είναι γαλάζιες σαν τα μάτια σου όχι πόσα μπορώ να πω όταν κυλάει το είναι σου μέσα μου μάλλον πρέπει να φύγω η να σου πω όλα αυτά που ξέρω για μένα ω όχι μην μου επιτρέψεις να σου πω για μένα