Σάββατο

το φως!!

Ένα φως……..
Στον διάδρομο
Ένα φως σαν μια ηλιαχτίδα που ξέφυγε απ την συννεφιά και ξεμπρόστιασε την μουντάδα
Έτσι ένα φως στον διάδρομο
Περπάτησε διστακτικά σαν να παταγε σε γυαλιά η θραύσματα
Κοντοστάθηκε
Δεν περπάταγε πια ήταν σε ένα γραφείο και σαν να έγραφε να έγραφε να έγραφε
Τι?
ΕΓΩ…..ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ Ε…………………
Σαν να προσπαθούσε να αρθρώσει ένα κείμενο χωρίς να μπορεί να γράψει την δεύτερη λέξη
Σαν μια gada lavida που δεν τέλειωνε σαν ένα ασυνεχές σόλο που που μια άρχιζε και μια τέλειωνε σαν το κτύπημα μες στον κρόταφο
Δεν μπορεί …δεν μπορεί θα σταματήσει όπως και να έχει θα σταματήσει σκέφτηκε
Ασυνεχείς και η σκέψεις του μια ξεκινά και μια σταματά έτσι λες και μένει από βενζίνα το καρμπυρατέρ δεν δουλεύει και ξαφνικά αρπάζει τις αναθυμιάσεις και τις καίει με θόρυβο έτσι μες το μυαλό του οι σκέψεις η μια μετά την άλλη και ύστερα με θόρυβο να καίγονται χωρίς να προλάβει να τις αρθρώσει
Κρίμα κρίμα
Ένα τέτοιο μυαλό και καίγεται έτσι
Λαμπατέρ??
Το φως στον διάδρομο μήπως είναι λαμπατέρ ??
Ξεκίνησε πάλι να προσπαθεί να περπατήσει ακουμπώντας στους τοίχους που λες και έκλειναν τα θραύσματα κάτω απ τα πόδια του έγιναν γλιστερά έσκαγαν αφήνοντας ένα υγρό που μύριζε παράξενα κάτι σαν το υγρό που έτρεχε στις φλέβες του
Μούστος;;
Παταγε σταφύλια;;
Έσκυψε και άγγιξε το υγρό στα πόδια του
Όχι είχε μια άλλη γεύση το δοκίμασε άλλο χρώμα σαν αίμα
Κοίταξε χαμηλά
Αίμα
Πάταγε τις ψυχές που είχε πληγώσει τις ψυχές και αυτές έσκαγαν στα ώριμα σταφύλια
Το φως στο διάδρομο απομακρυνόταν
Έτρεξε να το προλάβει έτρεξε με δύναμη χωρίς να κοιτάζει χωρίς να αισθάνεται τα τριξίματα από κάτω απ τα πόδια του
Οι τοίχοι στένευαν και αυτός έτρεχε χωρίς να δίνει πια σημασία στο χτύπημα στους κροτάφους
Το φως το φως
Μέχρι που δεν χωραγε πια δεν χωραγε έμεινε εκεί κολλημένος ανάμεσα στους δυο τοίχους που έσφιγγαν τα μελή του την κάρδια του την ψυχή του μέχρι που ……..
……………………………………………………………….
Αν δεν αντιδρά στο φως δεν έχει καμία σημασία πια……κλείστε το μηχάνημα
Χαμένος κόπος

Μια μετέωρη νότα να κρέμεται στο αφρό του νερού όταν κτυπάει στα βράχια Κρέμεται για λίγο στα υγρά χορτάρια   και ύστερα ξανά με το σύ...