Τετάρτη

H γραμμή

Τρεχει αιμα η πληγη , βλεμα που ακροβατει
σε ακτινα νοθου ηλιου
Τριγυρναει κι η ζωη, φως της νιοτης το κερι
στο σκοταδι αυτου του βιου

ρ
Αιμα κοκκαλα και δερμα
πισω
περασες το τελμα τωρα θα καψαλιστεις
Δοκιμασες να ξεπερασεις την αγέλη σου
Θα χάσεις
κι έτσι μόνος θα χαθείς


Μπήκα σύννεφο υγρό ακολουθεί το ουρλιαχτό
και τα φεγγάρια που λεπταίνουν
ξαφνιασμένοι με κοιτούν την γραμμή τους δεν περνούν
τους φτάνει μόνο που ανασαίνουν



ρ
Αίμα κόκαλα και δέρμα
πίσω
πέρασες το τέλμα τώρα θα καψαλιστείς
Δοκίμασες να ξεπεράσεις την αγέλη σου
Θα χάσεις
κι έτσι μόνος θα χαθείς

Μια μετέωρη νότα να κρέμεται στο αφρό του νερού όταν κτυπάει στα βράχια Κρέμεται για λίγο στα υγρά χορτάρια   και ύστερα ξανά με το σύ...