Τα θύματα της άσκησης
Υπομονής τα πρεπει ,σαν γυρισμός από μακριά
Γυρίζεις μες τα σύννεφα και ξεκινάς να ζήσεις
Μα δεν υπάρχει πια ζω
Μα ξεκινάς να νιώσεις και δεν υπάρχουν πια αισθήσεις
Στους αισθητήρες που πηδάν σε κάθε αγγιγμα του
Εσύ νωθρά και υπομονετικά αλλάζεις την ζωή σου
Με κάτι που θα αναζητάς στο βάθος του άπειρου
Τι αν είσαι εδώ και αν καταλαβιέσαι
Τι αν είμαι εδώ και ζω για να σ αγγίξω
Τα σύννεφα ειναι τολμηρα και σχίζουν τις ζωές μας στα δυο
Στα δυο όπως,…….
Είμαστε δυο
Να αναναζητουν........
Κοίτα καλό μου η ζωή δεν είναι όλο χάδια
Δεν ειν όλο φιλιά που ξενυχτούν στα χείλια
Είναι το μυαλο που γέρνει και ζητά
